WYGKO ZITMAN (34) is als wijkagent ruim een jaar actief op Twitter. Sinds kort heeft hij meer dan vijfhonderd volgers. Zet hij de toon voor de wijkagent van de toekomst? Hij vertelt wat hij ermee wil bereiken en over zijn ervaringen tot nu toe.

Waarom twitter je?
“Ik ben gevraagd voor de pilot die oorspronkelijk in onze regio van start ging. Onder mijn collega’s was er in eerste instantie weinig animo voor, maar ik vind het wel leuk. Met Twitter kun je een breed publiek bereiken. Agenten in andere regio’s zijn er al heel ver mee. Ik weet van een twitterende wijkagent in de Randstad met meer dan duizend volgers.”

Ben jij een voorbeeld voor je directe collega’s?
“Inmiddels volgen er steeds meer, bijna vijftien wijkagenten twitteren nu, dus ik denk zeker dat ik een voorbeeld kan zijn. Je moet er wel een type voor zijn. Sommige oudere collega’s hebben moeite met een smartphone en die zien ook niet allemaal de meerwaarde van Twitter. Ik vind het altijd leuk om dingen uit te vinden met nieuwe telefoons en de iPad enzo. Het is toch iets van de toekomst, je moet als organisatie mee. Doe je dat niet, dan blijf je hopeloos achter en leg je het af tegen de jongere generatie.”

Een wijk is een begrensd gebied. Twitter is wereldwijd. Gaat dat samen?
“De wijk is een gebied dat mij is toegewezen, met de woningen en de mensen die daar wonen. Maar als een voortvluchtige mijn wijk uitrent, zeg ik niet bij de grens: zoek het verder maar uit. Zo is dat met Twitter ook.”

Waar mag je niet over twitteren?
“Politiek mag ik me niet uitspreken, ik moet neutraal zijn. Ook met opsporing moet ik oppassen. Als ik een heel specifiek signalement geef, kan ik het opsporingsonderzoek in de weg zitten. Persoonlijke informatie geven als kentekens is uiteraard ook niet gewenst. Soms zoek ik met een Twitterbericht de grens op. Omdat twitteren in de regio pas een jaar loopt, ontstaan er soms interessante discussies over wat er wel en niet kan. Zo twitter ik bijvoorbeeld niet over iemand die zelfmoord wil plegen. Uit respect voor de persoon in kwestie. Zoiets is al erg genoeg.”

Gaat het nooit fout?
“Echt fout niet. Ik heb laatst wel getwitterd dat ik ergens ging posten en daar is een hoop om te doen geweest. Collega’s uit het land zeiden dat ik moest uitkijken voor contraspionage enzo. Dat vind ik nogal overdreven. Geef me een beetje krediet, natuurlijk ga ik niet iets twitteren wat geheim is. Soms kan het handig zijn om te laten weten wat je aan het doen bent en posten hoort ook bij het werk van een wijkagent. Ik denk altijd goed na over mijn tweets.”

Ieder woord op de weegschaal dus. Waar twitter je wel over?
“Ik probeer zo interessant mogelijk te twitteren, met een beetje humor. Niet ambtelijk, maar prikkelend. En een beetje spannend. Ik kan wel schrijven dat ik tien bekeuringen heb geschreven, maar dat interesseert niemand. Ik wil duidelijk maken waar ik als wijkagent mee bezig ben en geef tips. Ook probeer ik via Twitter problemen onder de aandacht te krijgen van een groter publiek. Bijvoorbeeld door een foto te twitteren van het ondergrondse onderkomen van twee zwervende mannen. Ze leefden in de fundering van een gesloopt pand, maatschappelijk heb je dan te maken met de onderkant van de samenleving. Ik kan ze overal blijven wegjagen, maar dat probleem moet in de basis worden aangepakt. Via Twitter komt het bij veel mensen onder de aandacht.”

Wat wil je vooral bereiken met Twitter?
“Dat mensen kunnen zien waar ik mee bezig ben. Als ik twee jongens in de wijk heb aangehouden na een achtervolging in de auto, deel ik dat succes via Twitter. Wijkagenten hebben het imago van stoffige mensen die op de fiets de wijk ingaan en overal een kopje koffie drinken. Ik vind het imago van de politie belangrijk en kan via Twitterlaten zien dat het anders is. Wijkagenten zijn ook jonge mensen die heel actief zijn in de wijk, hulp verlenen en boeven vangen. Het mooie van Twitter vind ik dat zichtbaar wordt wat je betekent voor mensen. Dat kweekt goodwill binnen de wijk en versterkt de sociale samenhang. De mensen kennen me en weten me te vinden en dat vind ik belangrijk.”

Krijg je veel reacties?
“Heel veel. Reacties zijn leuk en ik beantwoord alles. Daar ben ik soms wel een uur mee bezig.”

Kun je die tijd niet beter besteden?
“Ik doe dit bijna allemaal in mijn vrije tijd. Ik wil dit tot in de puntjes goed doen, maar het is allemaal extra. Ik doe dit ook omdat ik het echt leuk vind. En de communicatie met de verschillende partijen gaat nu zo goed, daar krijg ik echt energie van.”

Wat zijn je conclusies na een jaar Twitter?
“Als medium om te laten zien waar de politie mee bezig is, werkt het echt heel goed. Dat ik nu vijfhonderd volgers heb geeft aan dat mensen het interessant vinden. Ik had wel verwacht dat ik meer informatie zou krijgen en dat mensen me meer zouden tippen op zaken. Een tip zoek ik altijd tot op de bodem uit, bijvoorbeeld als iemand aangeeft daar en daar altijd een wietlucht te ruiken. Of ik verwijs iemand door, bijvoorbeeld naar bureau Toezicht als het gaat om een aanhanger zonder kenteken die ergens al maanden staat. Die informatie krijg ik nu langzaamaan wel meer.”

Door de ogen van… is een interviewrubriek van De Schrijfzolder, waarbij mensen reflecteren op een bepaald onderwerp of vertellen over een interessant project.