En dan nog iets [4]

Op het moment lees ik En dan nog iets van Paulien Cornelisse. Haar amusante analyses zetten me aan het denken. Vandaar dat ik daar een paar keer over wil schrijven. Dit keer gaat het over Freudiaanse versprekingen en vertypingen.

Freud heeft meer kapot gemaakt dan ons lief is, schrijft Paulien op pagina 50 van haar boek. Het gaat dan over versprekingen waarbij mensen onmiddellijk roepen: ‘Freudiaans!’. Denk aan ‘geil’ in plaats van ‘geel’ (ik denk dan altijd meteen aan het Haagse groen-geile boekie) of het moeilijke woord ‘organisme’ (waar denk jij nu aan?).

Vertypingen kunnen net zo gênant zijn als versprekingen. Dat je bijvoorbeeld een e-mail afsluit met ‘Hatelijke groeten’ in plaats van ‘Hartelijke groeten’. Waarschijnlijk heb je geen goed contact gehad met de geadresseerde. In mijn eigen mails heb ik (gelukkig) nog geen keihard bewijs kunnen vinden voor deze theorie, maar ik vrees wel dat er iets Freudiaans achter zit…


Bednakt Twefke

Persoonlijk vind ik terugkerende vertypingen vooral irritant, omdat je jezelf telkens moet corrigeren. Paulien bekent dat ze bijvoorbeeld altijd ‘vaknatie’ schrijft waar ze ‘vakantie’ bedoelt. Ze denkt dat dit betekent dat haar onbewuste altijd wil werken. Dat ze het concept van vakantie niet aankan, Freudiaans geïnterpreteerd. Ik schrijf bijna altijd ‘bednakt’ in plaats van ‘bedankt’. Wat zegt dat over mij?

Vreemd genoeg heeft Paulien de grootste moeite met het schrijven van haar eigen naam, dat wordt meestal ‘Pualein’ en soms de door haar verafschuwde variant ‘Pauline’. Nu heb ik geen veelvoorkomende naam, maar ik schrijf hem ook vaak verkeerd. Als ‘Twefke’. Dat heeft er waarschijnlijk mee te maken dat de w en e op het toetsenbord naast elkaar zitten. Begrijpelijk dus, maar ook irritant.

Wat zijn jouw meest voorkomende versprekingen of vertypingen? Laat het me weten. Schrijf een reactie hieronder of stuur me een mail als het té gênant is. 😉

Lees ook: