Ik ben een weekendje in Düsseldorf en kom per ongeluk dit beeld tegen: een smid en een knaap. Het fascineert me onmiddellijk en ik bekijk het van alle kanten. De jongen lijkt bang. Dat is hij niet. Hij luistert met open mond naar de man. Is de man boos? Wil hij de jongen slaan? Nee. Hij vertelt gepassioneerd een verhaal. Over zijn vak misschien?

Ik verbaas me erover dat het mogelijk is om zoveel emotie in een standbeeld te leggen. Dat het kan, bewijst dit beeld. Ik kijk nog een tijdje naar de uitdrukking op het gezicht van de man. Wat een passie. Zo moet het dus, een verhaal vertellen zodat de luisteraar aan je lippen hangt. Dit is storytelling optima forma. Dit is wat ik wil. Op papier. Of een beeldscherm, uiteraard. Als tekstschrijver.

Sprekend. Pakkend. Prachtig. Niks meer aan doen.