Afgelopen zomer hebben we de zolder – die allang geen Schrijfzolder meer was – verbouwd. Wat een project! Eerst moet je je weg zien te vinden in alle zooi (want dat is het) die we de laatste jaren hebben verzameld. Weggooien, weggeven, wegstoppen. Je komt er dan achter hoeveel je hebt, en dat je soms dingen hebt waarvan je niet eens meer wist dat je het had!

Opvallend ook wat het met je bovenkamer doet als je zo rigoureus gaat opruimen, helemaal als het gaat om spullen van vroeger. Dozen met dagboeken komen weer boven water. Talloze schrijfsels, tekeningen, oude cd’s, cassettebandjes (jawel!) en foto’s. In mijn hoofd probeer ik alles een plekje te geven, maar net als op zolder is ook daar de chaos compleet.

Puntjes op de i kosten nu eenmaal tijd

Als de ruimte helemaal is uitgemest, ligt de rest van het huis volledig overhoop met alle spullen die je wilt bewaren maar tijdelijk ruimte moesten maken voor de verbouwing. Handige mannen (want: ieder z’n vak) komen vervolgens heel vroeg binnenlopen, wanden worden geplaatst, stopcontacten gemaakt, deuren gezet, muren geverfd en vloeren gelegd. Daarna vindt alles heel langzaam weer een plekje in huis, heel langzaam. De puntjes op de i kosten nu eenmaal tijd.

Hier en daar nog een extra komma en dan loslaten

In mijn hoofd komt de vergelijking op met een reorganisatie. Dat is het feitelijk: we gaan niet verhuizen, maar intern wordt alles opgeschud, uitgezocht, verplaatst en op een nieuwe plek gezet. Zo gaat dat ook binnen organisaties, en vaak ook bij het schrijven of herschrijven van lange verhalen waarbij je put uit bestaande teksten. Ook dan ben je aan het herschikken, verplaatsen en inkorten. Tot je afstand neemt, naar het resultaat kijkt en tevreden bent. Hier en daar nog een extra komma en dan loslaten. Op naar de volgende tekst/verbouwing. Of eerst even rust, als dat lukt.

PS: Heb je een tekst die nodig herschreven moet worden en niet kan wachten? Neem contact op!