Wandelen met verdieping en inspiratie

Ik wandel wat af in deze coronatijd. Soms noodgedwongen om aan mijn stappenstreven te komen, soms omdat ik er gewoon zin in heb en er oprecht van geniet. Tijdens het wandelen voer ik graag een goed gesprek met mensen die ik nu eigenlijk alleen maar op deze manier zie (voorheen spraken we vaak ’s avonds af in de kroeg) of ik neem de omgeving in me op. Door de vele wandelingen dit jaar heb ik al heel wat nieuwe stukjes van mijn stad (her)ontdekt of beter leren kennen.

Nu kreeg ik laatst van coach Tini van de Wetering iets leuks voor tijdens het wandelen: wandelinspiratiekaarten met prikkelende levens- en zingevingsvragen. Tijdens een van de frequente wandelafspraken met een bevriend echtpaar stel ik voor om het eens te proberen. Ze staan ervoor open, dus we gaan ervoor.

Ieder seizoen verrassend

Op een koude middag wandelen we naar de educatieve natuurtuin in de stad, waar verschillende Nederlandse landschappen zijn nagebootst. Mijn wandelpartners hebben dit stukje van de stad recentelijk ontdekt, ik ken het al wat langer. Het is een plek die ieder seizoen verrast. Nu is het winter en alles is kaal. Toch is het nog steeds een fijne plek om te zijn.

Onder een gigantische Amerikaanse eik kiezen we allemaal een kaart. Twee vanuit het thema ‘Winterse stilte’ (over rust, stilte en ontspanning) en zelf ga ik voor ‘Een nest van kleerhangers’ (over creativiteit en inspiratie). We spreken af vijf tot tien minuten uit elkaar te gaan om aan de slag te gaan met onze eigen kaart.

In de stilte die vervolgens om me heen ontstaat, gebeurt van alles.

Ik luister en hoor meer. Ik kijk en zie meer. In de verte rijden auto’s en ik hoor een paar meiden lachen. Dan begint een ezel te balken in de nabijgelegen kinderboerderij en ik hoor een kraaiachtige vogel om aandacht vragen. Het wordt steeds stiller. Ik probeer de kleinste geluiden te plaatsen. Hoor ik water stromen? Het blijken kleine vogels die van tak tot tak vliegen. Opeens zie ik ze ook, een ekster, boomklever en koolmeesjes.

Ik kijk naar het dunne laagje ijs op het water. De zon schijnt er prachtig in. Ik geniet van de weerspiegeling op het ijs.

Ik loop langs twee wilgen. De een is geknot, de ander niet. Even stel ik me voor dat het twee mensen zijn. Wat voor dynamiek geeft het als je zo verschillend bent?

Iets verderop zie ik een graspol met dauw. Of is het ijs? Ik raak een druppel aan en heb een kleine druppel water met een stukje ijs op mijn vinger.

Dan zie ik bloesem van de hazelaar, naast oudere “dennenappeltjes”. Het contrast tussen oud en nieuw fascineert me.

Ik loop rond de vijver. Het laatste deel van de “doe-opdracht” is om met een glimlach rond te lopen, mijn kaken te ontspannen en alles wat ik tegenkom op een vriendelijke wijze te bekijken.

Inmiddels ben ik aan de andere kant van de vijver. Hier weerspiegelt de zon niet fraai op de dunne ijslaag. De vijver ziet er hierdoor uit als een grauwe, donkere plas. Een stuk minder mooi dan vanaf de andere kant. Door de glimlach op mijn gezicht kan ik er nog steeds wel van genieten, valt me op. Dat is mooi om te merken en te voelen. Als ik dichterbij kom, ontdek ik ook kleine bubbeltjes lucht in het ijs.

Hier en nu

Terug op de plek waar we hadden afgesproken praten we over onze bevindingen. De anderen hebben ook mooie dingen bedacht en ervaren. De een wil meer aandacht voor het hier en nu (wat goed lukt met deze kaarten) en minder afdwalen naar onprettige gedachten, de ander (die ik persoonlijk nogal nuchter inschat) heeft over zichzelf nagedacht als dier. Het is een ‘plichtbewuste uil’ geworden, met (vanuit vroeger) ook een beetje ‘bezige bij’. Hij licht toe waarom hij dat heeft bedacht en vraagt wat wij ervan denken. Hierdoor ontstaat een leuk gesprek.

Op de terugweg naar huis praten we er nog even over na. We vinden het een mooie toevoeging aan een wandeling in de natuur. Het geeft net wat meer verdieping aan het buiten zijn en zet aan tot denken.

Als onze wegen scheiden, spreken we af snel weer een wandeling te doen.

‘Neem die kaarten dan ook weer mee’, zeggen ze enthousiast.

Volgens mij is het experiment geslaagd.


Interesse in de wandelinspiratiekaarten?
Kijk hier voor meer informatie >