Woorden zijn niet zomaar woorden. Woorden hebben betekenis. Een letterlijke natuurlijk, maar vaak spelen ze ook in op je gevoel. Het samenspel met andere woorden kan dit gevoel versterken. Daarom vind ik het zo leuk om te spelen met taal, om de juiste woorden(combinaties) te vinden voor een geslaagde tekst. Zodat de boodschap optimaal overkomt.

Soms heb je van die woorden die eigenlijk (dit is er een!) best (weer een!) nietszeggend zijn. ‘Dus’ is zo’n woordje. Woordje ja, want klein. En behoorlijk inhoudsloos. Gevaarlijk ook in het gebruik, vooral in zinsverband.

Feitelijk betekent dus ‘om die reden’ of ‘daarom’. In zinnen is het een woord dat een logisch gevolg aangeeft van wat je eerder hebt gezegd. Bijvoorbeeld: ‘Ik ben bekaf, dus ik ga vroeg naar bed.’ Dat logische gevolg is het tricky dingetje. Het is namelijk niet altijd zo logisch. Dus.

Daarom/om die reden/dus gebruik ik dus graag losstaand. Als een soort stopwoordje om mijn verhaal kracht bij te zetten. Aan het eind van een relaas bijvoorbeeld (zoals hierboven), of als hashtag op Twitter (#dus). Het kan een discussie volledig doodslaan, want verdere argumenten hebben geen zin. Soms wil je dat. (ook hier zou ik weer een Dus. kunnen toevoegen).

Ik krijg bij het woordje dus vaak een fijn gevoel. Zo van ‘punt gemaakt’. Dus.