Lars Lamers (25) wil tien jaar ggz-ervaring positief inzetten
Na tien jaar therapie, medicatie en ggz-visies wil ervaringsdeskundige Lars Lamers (25) het gesprek aangaan over depressie. Hij denkt aan jongeren, maar ook aan volwassenen en professionals. “Niet om ze de les te lezen maar om het onderwerp bespreekbaar te maken en tips te geven. Ik weet hoe het is om je heel slecht te voelen. Dat wil ik overbrengen, samen met informatie over wat je kan doen.” RIBW Nijmegen & Rivierenland helpt Lars bij zijn missie.
Lars groeide op in Nijmegen-West bij zijn ouders en oudere zus. Vanaf zijn veertiende was het geregeld ‘chaos in zijn hoofd’. “Ik ging in en uit therapie, maar uiteindelijk werd ik onrustig en kreeg concentratieproblemen.” Hij wisselde van middelbare school en haalde met moeite zijn eindexamen vmbo-kader. Daarna volgde verschillende opleidingen, zoals Maatschappelijke zorg aan het ROC in Nijmegen, vmbo-t en verpleegkunde aan het ROC in Boxmeer. Met wisselend succes.
In die tijd ging hij ook drie maanden in dagbehandeling: drie maanden lang drie dagen per week therapie. Daar bleek dat Lars ADD heeft en hoog-sensitief is. Op 21-jarige leeftijd ging het van kwaad tot erger. “Ik voelde me somber en kreeg depressieve gevoelens. Ik kon niets meer, behalve in mijn bed liggen en me ellendig voelen. Na jaren therapie was ik er moe van.” Lars ging opnieuw in dagbehandeling en daar werd de diagnose ‘depressie’ gesteld. Hij kreeg verschillende medicatie en daarmee leek het een tijd goed te gaan, maar het ging bergafwaarts.
Keerpunt tijdens etentje
Uiteindelijk was de depressie zo erg dat Lars niet meer op de wereld wilde zijn. Het keerpunt was een etentje bij zijn ouders, waarbij ze over zijn problematiek spraken. “Op een gegeven moment zei ik dat ik elke ochtend wakker werd met de gedachte ‘ik wil dood’. Mijn moeder verstijfde en mijn vader kwam direct in de actiemodus. Dit kon zo niet langer.” Met zijn vader maakte Lars een lijstje van alle therapieën en alle medicatie die hij had gehad. Vervolgens gingen ze samen naar zijn therapeut. Lars schoof die het lijstje onder de neus en zei dat hij wilde worden opgenomen. “Ik was op. Ik had zoveel therapie gehad, zoveel therapeuten, zoveel medicatie. Als dat etentje met mijn ouders er niet was geweest, had ik geen andere uitweg gezien als een einde aan mijn leven.”
‘Je wordt letterlijk uit de maatschappij gehaald en leeft in een bubbel’
Lars werd opgenomen op een semi-gesloten afdeling, waar hij acht maanden heeft gezeten. “Dat was een nare periode. Je wordt letterlijk uit de maatschappij gehaald en leeft in een bubbel. Het was de hel op aarde, maar tegelijkertijd heb ik er ook mooie momenten beleefd en vrienden gemaakt.” Op een gegeven moment was Lars sterk genoeg om weer de maatschappij in te gaan en in december 2019 werd hij ontslagen. Hij kon het toen nog niet allemaal alleen. Daarom had hij wekelijkse therapiegesprekken, hield contact met psychiater en kreeg hulp van RIBW Nijmegen & Rivierenland.
Zelfstandig wonen met begeleiding
Voor de opname woonde Lars op kamers met twee vrienden en die kamer had hij aangehouden. “Het was goed om daar terug te komen. Zelfstandig wonen met begeleiding vanuit de RIBW is ideaal. Mijn begeleiders komen zo’n twee keer per week langs om samen te kijken naar praktische zaken, van boodschappen doen en koken en planningen maken en bespreken hoe je de dagen door komt. In de kliniek werd dat allemaal voor mij gedaan en ik moet dat nu weer opnieuw leren. Daarmee helpen ze me.”
Via de RIBW Nijmegen & Rivierenland keek Lars bij verschillende dagbestedingsprojecten. “Mijn motivatie was terug, het vlammetje was weer gaan branden. Stilzitten is niet goed voor mij. Ik ontdekte het werk van ervaringsdeskundige en daar wilde ik iets mee. Door mijn visie en ervaringen in de ggz te delen kan ik jonge mensen en volwassenen helpen.” Lars besloot zelf organisaties en scholen te benaderen. Met hulp van bureau Herstel van de RIBW maakte hij een interactieve presentatie over zijn verhaal, met stellingen en kennisvragen. “Ik heb tien jaar ervaring in de ggz, met verschillende therapieën, medicatie en visies. Die ervaringen wil ik positief gebruiken.”
Verhaal uit de praktijk
Lars richt zich op leerlingen op de middelbare school en studenten aan het ROC en de hogeschool. “Mijn belangrijkste doel is psychische problemen bespreekbaar maken. Als iemand erover kan praten en in de goede richting komt, heb ik hem of haar geholpen. Zo komt mijn achtergrond in zorg en verpleegkunde toch weer terug.” Lars vindt theorie belangrijk, maar soms werkt het beter om het verhaal te horen van iemand uit de praktijk. “Ik weet hoe het is om je heel slecht te voelen. Dat wil ik overbrengen, samen met informatie over wat je kan doen en wat je zelf in de hand hebt.”
‘Ik wil het bespreekbaar maken en mensen de erkenning geven dat een depressie er kan zijn’
Zijn eerste presentatie aan de leerlingenraad en de adjunct-directeur van Nijmeegse vmbo-school Het Rijks was een succes. “Er ontstonden meteen goede gesprekken. Door erover te praten creëer je een soort besef-moment en dat is goed in een les maatschappijleer of mentorles.” Lars wil het verder uitbreiden en denkt aan presentaties bij gemeenten, sportclubs of scholen maar ook voor ggz-professionals. “Niet om ze de les te lezen maar om in gesprek te gaan en tips te geven.” Het delen van zijn ervaringen geeft Lars het gevoel dat zijn depressie nut heeft gehad. “Ik wil het bespreekbaar maken en mensen de erkenning geven dat een depressie er kan zijn.”
Lars heeft nu geen therapie meer maar nog wel begeleiding van de RIBW. “Mijn begeleiders helpen om het motortje draaiend te houden. Soms is het ook fijn om mijn hart te kunnen luchten als ik ergens tegenaan loop. De behoefte wordt minder, maar voor nu is het nog goed. Als ik nu een dipdag heb, kan ik die samen evalueren en relativeren. De volgende dag kan ik er dan weer tegenaan.”
Meer weten? Neem contact op met Lars Lamers >
Dit verhaal verscheen als kort artikel in De Brug Nijmegen en als ervaringsverhaal op de site van RIBW Nijmegen & rivierenland.
Lees ook het verhaal van ervaringswerker Karin Broere >
