NIEUWSLEZER RACHID FINGE
Als nieuwslezer bij de NOS lees je niet alleen ieder uur het radionieuws, je schrijft ook je eigen teksten en maakt berichten voor Teletekst. Nieuwslezer voor Radio 1, Radio 2, 3FM en FunX Rachid Finge (26) vertelt over nieuwsselectie, zenderkeuzes en nieuws dat hem persoonlijk raakt.

Je bent 36 uur per week NOS-nieuwslezer en redacteur voor Teletekst. Als je moet kiezen: nieuws lezen of nieuws schrijven?
‘Nieuws lezen.’

Wat is er zo leuk aan nieuwslezen?
‘Ik vind het leuk om een verhaal te vertellen en het is de uitdaging om dat verhaal begrijpelijk te brengen. Eerst begrijpelijk opschrijven en dan begrijpelijk brengen. Ik ben daarin kritisch voor mezelf, luister opnamen terug, schrijf op wat ik wel en niet goed vind en waar ik aan moet werken. Het gaat er dan om hoe je het vertelt, maar ook je stem, je tempo. En veel technische dingen, klemtonen, articulatie.’

Helpt het bij het lezen dat je drumt?
‘Een beetje, op detailniveau. Qua timing helpt het wel dat ik drum. Bij 3FM heb je bijvoorbeeld muziek en audiologo’s onder het nieuws en als drummende nieuwslezer kan ik rekening houden met het ritme en tempo van de muziek. Ik probeer dan de tel te laten vallen op bepaalde woorden.’

Praat het fijner met muziek eronder?
‘Je moet er wel mee kunnen omgaan. Je kunt je er ook door laten opjagen, of je gaat schreeuwen omdat je koptelefoon te hard staat. Soms vind ik het fijner om zonder muziek te lezen, maar die keuze heb je niet bij 3FM. ’s Nachts doe ik het liever met, dat houdt je wakker.’

Wat vind jij nieuws?
‘Het klinkt cliché, maar nieuws is voor mij wat afwijkt van het normale. Daarnaast vraag ik mij altijd af of het mensen interesseert. Een verkiezing heel ver weg, daar zal ik niet snel iets mee doen. Tenzij je er een trend mee wilt beschrijven. Dit hangt ook samen met de zender waar je aan het werk bent. Bij 3FM maak je andere keuzes dan bij Radio 1 omdat het een andere doelgroep is.’

Is dat moeilijk in te schatten?
‘In een bepaald opzicht wel. Er is nooit onderzocht hoe interessant politiek is voor jongeren. Of wat interessant muzieknieuws is. Wat je brengt aan nieuws, hangt ook af van het format. De bulletins van twee minuten zijn heel strak: je naam, de berichten, het weer, eventueel verkeersinformatie en dat is het. Daar is geen speling. Bij NOS op 3 heb je die meer. Niet dat je je mening kwijt kunt, dat zou ook niet goed zijn, maar je kunt het daar wel anders opschrijven. Bijvoorbeeld als het gaat om een Amerikaanse school die Uggs heeft verboden omdat meisjes daar hun mobiel in verstoppen. Dan kun je een tekst maken als: ‘Op een middelbare school in Amerika zijn Uggs verboden. Niet omdat ze lelijk zijn, maar omdat meisjes… etcetera.’ De toevoeging ‘niet omdat ze lelijk zijn’ kan op 3FM prima als grapje. Bij andere zenders gaat dat eigenlijk niet.’

Wat vind je het leukste aan je werk?
‘Als ik dingen overzichtelijk, duidelijk en rustig kan brengen. Zeker bij breaking news. Dat maakt breaking news overigens niet meteen het leukste. Ik weet nog dat ik een paar jaar geleden de naam moest vertellen van de eerste Nederlandse militair die in Afghanistan was omgekomen. Dan weet je dat er mensen zitten te luisteren die hem kennen en dat nog niet wisten. Dat vind ik niet leuk. Of dat je op weg bent naar je werk en dat er een vliegtuig neerstort in Libië, waarbij maar één jongetje het heeft overleefd. Dat zijn geen leuke avonden.’

Wat is je leukste ervaring?
‘Ik heb anderhalf jaar geleden de verkiezingsuitzending voor 3FM gedaan en dat vond ik erg leuk. Je zit dan in de studio met enkel de exit polls, verder niks. Je moet toch een verhaal kunnen maken en dat kan alleen als je de achtergrond kent. Als je duidelijke antwoorden kunt geven op de vragen van de dj’s, dan is dat het leukste: uitzendingen waar je los moet zijn van je papier. Tegelijk is dat het moeilijkste van mijn werk, met dj’s aan tafel zitten.’

Zijn dj’s zo lastig?
‘Ze kunnen veeleisend zijn. Ze zien ons als nieuwsmensen die antwoorden hebben of het beter kunnen uitleggen. Daar zijn wij ook voor. Je moet minstens net zo veel weten als zij, maar eigenlijk meer. Dat gaat voor een groot deel vanzelf, maar soms zit ik een avond van tevoren wel wat dingen na te zoeken. Om te checken of ik snap hoe het zit.’

Wat vind je minder leuk aan je werk?
‘De nachtdiensten. Ik doe er twee tot drie per maand en daar ben je dan twee tot drie dagen moe van. Effectief ben je een vijfde van je leven brak.’

Het lijkt me ook wel bijzonder, die nachten.
‘Soms wel. Het ligt eraan wie er werken, welke programma’s er zijn, wat er gebeurt. Ik was bijvoorbeeld aan het werk toen Osama Bin Laden dood bleek. Dat was een bijzondere nacht. Je hebt ook nachten waarbij je uit gekkigheid overweegt een bericht over planeten te maken omdat er niks gebeurt. En dan moet je wakker blijven. Ik heb wel eens een mailtje gekregen van een Nederlands gezin uit Australië. Zij luisteren in onze nacht naar de radio, bij hen is het dan overdag. Daar denk ik wel eens aan als ik moe ben en geen zin meer heb, dat er ook mensen in het buitenland zijn die luisteren.’

Is er nieuws wat jou persoonlijk raakt?
‘Ik ben half-Libanees, mijn familie komt daar vandaan en het is er niet altijd heel stabiel. Syrië ligt om de hoek, Israël ligt ernaast. Als je leest dat er een bom is ontploft in Tripoli, Libanon, hoop je dat er niets aan de hand is. Mijn halfbroer is Amerikaan en is helikopterpiloot in het leger. Hij is twee keer uitgezonden naar Afghanistan en Irak. Als je dan hoort dat er een helikopter is neergestort in Afghanistan wil je snel details hebben. Dat raakt je meer dan anders.’

Lange tijd was je de jongste nieuwslezer bij NOS. Word je dan wel serieus genomen?
‘In het begin heel erg omdat je een andere kijk hebt op nieuws, een andere invalshoek. Mensen vinden het leuk als je dingen doet en oppakt. Je bent het jongetje wat het toch maar allemaal doet. Maar na anderhalf jaar was dat over, toen vonden mensen dat ik gewoon moest luisteren naar wat zij zeggen. Het draaide ineens om, ze pikten het niet meer. Dat vond ik wel lastig. Je groeit er wel in mee, maar die omslag was gek.’

Als elfjarig jongetje maakte je al je eigen radioprogramma en het is altijd je droom geweest om nieuwslezer te worden. Je hebt je doel bereikt. Wat nu?
‘Goede vraag. De beste worden, dat kan mijn volgende doel zijn. Dat ben ik zeker nog niet. Ik maak nog best veel vermijdbare fouten. Dat is wat luiheid, het idee dat het altijd wel goed komt. Of andere mensen het horen, weet ik niet. Maar ik hoor het en dat is voldoende reden om er iets aan te doen. Ik ben ook makkelijk afgeleid. Maar goed, nieuwslezer ben ik nu en ik weet ook niet of ik dit nog 41 jaar doe. Wat mijn volgende droom is, geen idee. Van jongetje op het vwo naar nieuwslezer is heel concreet, van nieuwslezer naar de beste nieuwslezer is vaag en niet meetbaar. Leven zonder concreet doel is niet fijn omdat je niets hebt om naartoe te werken. Ik doe nu wat ik doe, waarvan ik weet dat ik het kan. Ik weet niet wat ik anders zou kunnen. Tegenwoordig maak ik apps voor de iPhone. Programmeren deed ik al als kind. Ik heb er veel plezier in, maar of dat het dan is? Ik ben nog zoekende.’

Door de ogen van… is een interviewrubriek van De Schrijfzolder, waarbij mensen reflecteren op een bepaald onderwerp of vertellen over een interessant project.