Navarone-zanger Merijn van Haren woont al elf jaar antikraak op het kruispunt van de Nijmeegse wijken Hazenkamp, Willemskwartier en de Landbouwbuurt. Vriend en gitarist Roman Huijbreghs woont sinds januari in hetzelfde pand. Naar grote tevredenheid. “De vrijheid is fantastisch”, aldus Merijn. “Wat mij betreft blijf ik hier nog wel vijftien jaar wonen.”

Tekst: Tefke van Dijk | Fotografie: Vincent Moll

Om half twee ’s nachts kwamen ze thuis vanuit de Effenaar in Eindhoven, waar ze optraden voor een uitverkochte zaal. “350 man, allemaal blije koppies. En leuke reacties achteraf, daar doe je het voor”, zegt Roman terwijl hij lege bierflesjes van tafel haalt. Hij heeft Merijn net wakker gemaakt. De avond voor Eindhoven speelden ze in Londen, tijdens een groot muzieknetwerkevenement. Belangrijk om bij te zijn, vindt Roman.

In januari 2017 kwam het derde album uit van hun band Navarone: OSCILLATION. Ze doen het goed, maar ‘hip’ zijn ze volgens Roman niet. “We maken geen muziek die overal wordt gedraaid. Het is ook de vraag wat succes is. Hoe groot moet je dan zijn? Om geld gaat het ook niet. Wij zijn heel gelukkig met hoe het nu gaat. Onze shows in Nederland verkopen uit, dan doe je het goed.” Merijn schraapt zijn keel: “1100 man in Doornroosje die allemaal een kaartje kopen om erbij te kunnen zijn, dat is toch fantastisch?”

Eigen doelen stellen

Ze zijn ambitieus, maar hebben eigen verwachtingen en stellen eigen doelen. Merijn: “Als je als doel stelt dat je Amerika wilt veroveren ben je voortdurend teleurgesteld. Terwijl je in eigen land volle zalen trekt. Blij zijn met wat je hebt, dat is heel belangrijk.” “Je gelooft in je eigen muziek en wilt die vooral graag delen met anderen”, zegt Roman. Merijn: “Natuurlijk willen we meer, maar de groei zit ’m nu vooral in de aantallen. Groter publiek, meer mensen bereiken met onze muziek. De essentie is er al, de basis is goed, het kan alleen groter. Nederland is dan toch piepklein, met zes optredens heb je het hele land wel gehad.”

Dit jaar willen ze dan ook vooral meer bekendheid krijgen in het buitenland. Binnenkort hebben ze vier shows in Duitsland, eerder traden ze op bij diverse poppodia in Spanje. “We hebben toen het hele land doorkruist”, vertelt Roman. “Prachtige landschappen vanuit de bus, van stranden tot besneeuwde bergen. Helaas liepen we op het eind allemaal een virus op. Doodziek waren we, Merijn ging zelfs twee keer out op een tankstation. Dan is 23 uur naar huis ontzettend lang.”

Huis vol muzikanten

Merijn komt oorspronkelijk uit Balgoij en kwam elf jaar geleden voor zijn studie geschiedenis naar Nijmegen. Hij is nooit op kamers gegaan, maar kwam meteen in het antikraakpand terecht. Lange tijd woonde hij er met gitarist Kees Lewiszong, die recentelijk is verhuisd naar de Wolfskuil. Nu wonen Merijn en Roman er samen met andere muzikanten (waaronder de broer van Merijn) en hun vriendinnen. “Thuiskomen voelt altijd goed. Het is hier echt fijn wonen, de wijk is heel relaxed. En de frietzaak om de hoek is ideaal als we terugkomen na een optreden, haha. We doen boodschappen bij de Albert Heijn en ik ben ook al een paar keer bij dat koffietentje ernaast geweest. Je zit zo in het centrum en bent zo op het station. En de Goffert is vlakbij, daar ga ik hardlopen en wandelen.”

Middelburg is de geboorteplaats van Roman. Vanuit daar ging hij naar het conservatorium in Amsterdam, waar hij langere tijd woonde. “Ik had daar mijn leven opgebouwd maar na een tijdje was ik Amsterdam wel zat, ik vond het erg chaotisch. Ik ben ergens wel een kluizenaar en Nijmegen is overzichtelijk, niet te groot en niet te klein.” “Behalve tijdens de zomerfeesten”, reageert Merijn. “Dan is alles massaal hier.” Roman lacht. “Dan is het anders, ja. De Willemsweg, die is ook echt anders. Het lijkt daar soms wel buitenlands, alles kan daar. Laatst blokkeerden twee vrouwen de weg met hun auto’s. Rustig kletsen, ze trokken zich niets aan van alle toeterende auto’s. Fantastisch, hahaha!”

Festival in de Goffert

En De Goffert, zouden ze daar willen optreden? “Dat zou wel heel vet zijn”, zegt Roman meteen. “Het is ook de grote droom van Kees.” Merijn denkt mee: “Een festival met allemaal Nijmeegse bands, dat is best een idee. Er zijn hier genoeg goede bands om de Goffert te vullen. Of het stadion, dat is ook gaaf.” In de Nijmeegse muziekscene zitten bijvoorbeeld ook bands als Black Bottle Riot en De Staat. Navarone heeft nu een mooie oefenruimte, maar Merijn ziet ze ook best repeteren in het oude Doornroosje, bij De Staat. “Het zijn vrienden en ze doen het ontzettend goed. We gunnen het ze enorm. Het is een andere band, maar je kunt van elkaar leren. Volhouden is het belangrijkste.”

Lange tijd was Navarone een Amsterdams-Nijmeegse band, maar nu ook basgitarist Bram Versteeg naar Nijmegen is gekomen verandert de zaak. Merijn veert op. “Yes, inmiddels zijn we bijna helemaal Nijmeegs! Alleen onze drummer Robin ontbreekt nog, die zwerft nog wat rond in Amsterdam, maar hij kijkt ook hier in de buurt.” Als ze ooit moeten verhuizen, waar zouden ze dan naartoe willen? Merijn: “Oost. Of Beek-Ubbergen. Ik kom uit een dorp, een huis met een grote tuin. Ik heb een huis met vrijheid nodig, een huis waar je herrie kunt maken zonder dat buren er last van hebben.” Roman wil wel naar de Stevenskerk. “Of de pastorie aan de Groenestraat, dat lijkt me ook wel wat.”

Dan komt tourmanager Jan binnen. Tijd om te gaan. Ze moeten naar Patronaat, het popodium van Haarlem. De tourbus rijdt voor. “Ik douche wel even bij Patronaat”, zegt Roman. Na Haarlem volgt Utrecht en dan stomen ze door naar Duitsland. Tot ze weer thuiskomen in Nijmegen.

Een kortere versie van dit verhaal verscheen eerder in wijkmagazine Hart van Nijmegen.